بازگشت
آمریکا دیگر تافته‌ای جدا بافته نیست!
تحلیل-لس‌آنجلس‌تایمز تحلیل-لس‌آنجلس‌تایمز

                

"از میان همه سخنرانی‌های روسای جمهور تاریخ آمریکا هیچ سخنرانی‌ای عجیب‌تر از سخنرانی چند روز پیش باراک اوباما نبود که طی آن با هیبتی جدی به مردم آمریکا اطلاع داد که رای گیری کنگره در خصوص اقدام نظامی علیه سوریه به دلیل ابتکارعمل دیپلماتیک جدید روسیه که ممکن است سلا‌ح‌های شیمیایی سوریه را تحت نظارت بین المللی درآورد، به تعویق افتاده است."

 تیموتی گارتون، استاد مطالعات اروپای دانشگاه آکسفورد انگلیس در تحلیلی در روزنامه لس‌آنجلس تایمز درباره رویکردهای اخیر آمریکا درباره سوریه نوشته است: «در جاده منتهی به دمشق، پیچ‌های زیادی پیش روی آمریکا خواهد بود، اما سیاست‌های هفته‌های اخیر از زمانی که حمله شیمیایی در تاریخ 21 اوت در سوریه اتفاق افتاد، مسائل زیادی را درباره آمریکا برای ما فاش می‌سازد.

در درجه اول آنها به ما آن چیزی را می‌گویند که اوباما در سخنرانی خود با استناد به نامه فرستاده شده از سوی یک کهنه کار جنگ به ما گفت، مبنی براینکه ملت آمریکا از جنگ خسته و بیزار هستند. البته سایه گمراهی حاصل از اظهارات کالین پاول با اطلاعات غلط مربوط به سلاح‌های کشتار جمعی صدام همچنان بر روی این بحث وجود دارد اما این مساله، مساله اصلی برای همه آمریکایی‌ها نیست.

به گزارش روزنامه نیویورک تایمز یک نظرسنجی اخیرا نشان داده که 75 درصد از آمریکایی‌ها عقیده دارند که احتمالا دولت سوریه دست به حمله شیمیایی علیه غیرنظامیان زده اما آنها همچنان قاطعانه مخالف پاسخ نظامی آمریکا که مورد حمایت اوباما قرار دارد، هستند.

هریک از بی‌شمار نماینده کنگره آمریکا که اخیرا با آنها مصاحبه شده چه دموکرات و چه جمهوری‌خواه و چه مخالف و چه موافق جنگ این حقیقت را تایید کردند. تنها از میان هزار قانونگذار آمریکایی که با آنها برای حمایت از اقدام نظامی علیه سوریه رایزنی شده، سه یا چهار نفر موافق آن هستند. این مساله‌ای است که از سوی الیجاه کامینگز، نماینده دموکرات ایالت مریلند ابراز شد.

همچنین سناتور رند پل از ایالت کنتاکی و یکی از ستارگان نوظهور در حزب جمهوری خواه نیز گفت: از هر 100 تماس تلفنی به وی یک تماس تلفنی در موافقت با جنگ علیه سوریه است. حقیقت این است که مردم آمریکا خسته و بیزار از جنگ هستند. آنها تصور می‌کنند که دیگر جنگ هیچ منفعتی برای خاورمیانه ندارد و تنها نتیجه آن تریلیون‌ها دلار هزینه بوده و در عین حال آنها هستند که شغل و خانه خود را از دست می‌دهند و برای امرار معاش می‌جنگند و شاهد هستند که مدارس و جاده‌ها و بیمارستان‌های آنها در حال پوسیدن است. اما مضحکه بزرگ این است که این حقیقت یکی از خط مشی‌های اوباما بوده است. اوباما رئیس جمهوری است که با این ادعا که به یک دهه جنگ پایان دهد و بر سازندگی تمرکز کند به ریاست جمهوری رسید. بنابراین احساس غالب مردم چیزی است که وی نماینده آن بود و از آن حمایت کرد. اما مضحکه دیگر این بود که اگر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و بهترین دشمن اوباما در دقیقه 90 با پیشنهاد خود به نجات وی نمی‌آمد ریاست جمهوری اوباما ضربه‌ای سخت می‌خورد. چند روز پیش این گونه به نظر رسید که اوباما در رای گیری مجلس نمایندگان آمریکا با شکست روبه رو خواهد شد. عبارت انزوا طلبی عبارتی است که وی از آن چندان دل خوشی ندارد اما اکنون رفتاری است که در میان هر دو گروه دموکرات‌ها و جمهوری خواهان وجود دارد.

این درست است که آمریکا با تاریخی از بی‌تفاوتی نسبت به دیگر نقاط جهان همچون بی‌تفاوتی نسبت به جنگ جهانی اول رو به رو است اما این بار احساسی متفاوت وجود دارد. اگرچه عقب نشینی فعلی بدون شک دارای ریشه‌هایی سنتی در این بی‌تفاوتی است اما این مساله ناشی از کشوری نیست که جسورانه در جهان در حال قد علم کردن است، بلکه ناشی از کشوری است که هراسان از افول نسبی خود است. در دهه 1920 آمریکایی‌ها نسبت به ظهور چین نگران نبودند اما اکنون هستند. باید همچنین به برخی از دیگر اجزای این کیک آمریکایی اشاره کرد؛ یکی از آنها اسرائیل است.

به سختی می‌توان تاثیر نگرانی‌ها درباره اسرائیل را بر سیاست خارجه آمریکا در مجموع و همچنین سیاست آن در قبال خاورمیانه به طور خاص رد کرد. برخی از تحلیل‌هایی که در هفته‌های اخیر منتشر شده حاکی از یک سیاست زور در اسرائیل است که نتیجه گرفته بهترین نتیجه برای اسرائیل این خواهد بود که دو مجموعه دشمن قسم خورده آن یعنی ایران و حزب‌الله و افراط گران القاعده همچنان به جنگ با یکدیگر ادامه دهند.

یک افسر اطلاعاتی بلند پایه اسرائیل اخیرا گفته: بهترین سناریو برای ما این خواهد بود که آنها همچنان مشغول به جنگ با یکدیگر باشند و توجه خود را به ما معطوف نکنند.

همچنین یکی از مقامات سابق اسرائیل در آمریکا نیز اظهار داشت: باید بگذاریم آنها خون هم را بریزند و این تفکر راهبردی در اسرائیل است. در آمریکا همچنین از طرف دیگر جنگ طلبان مداخله‌جو نظیر جان مک کین و پل ولفوویتز هستند که معتقدند آمریکا باید قاطعانه‌تر عمل کند تا شورشیان میانه رو را در سوریه قادر به سرنگونی بشار اسد کند.

آنها از این ناراضی هستند که تنها به طور محدود جلوی سلاح‌های شیمیایی سوریه گرفته شود و چنین کاری توسط یک توافق با بشار اسد با میانجی گری روسیه انجام شود. در کنار آنها جمهوری خواهانی هستند که برای آنها غلبه بر اوباما به دلیل سیاست‌های بسیار حزبی بر مهار بشار اسد ارجحیت دارد.

همچنین دسته‌ای دیگر نیز سیاستمداران استراتژیست کارکشته که تعداد آنها زیاد است، هستند که ارتباطی با ارتش آمریکا نداشته و یا در داخل آن نیستند اما محتاطانه به عواقب حمله به سوریه برای آمریکا و منطقه فکر می‌کنند و پیام آنها احتیاط است.

در پایان تعداد معدودی نیز مداخله جوی لیبرال و حامی حقوق بشر مربوط به نسل دهه 1990 هستند که تجارب بوسنی،‌ روآندا و کوزوو را داشته‌اند.

اوباما یکی از آنها را که یکی از نمایندگان این مکتب است به نام سامانتا پاول به عنوان سفیر خود در سازمان ملل منصوب کرده است.

وی نویسنده یک کتاب در سال 2002 با نام "مشکلی از جهنم: آمریکا و عصر نسل کشی" است و سوریه نیز حقیقتا یک مشکلی از جهنم است.

این مداخله طلبان لیبرال حامی حقوق بشر صدای غالب در دولت دارای ویژگی احتیاط و عملگرایی مبتنی بر امنیت نیستند. اما آنها نیز حضور دارند.

این مطلب در دوازدهمین سالگرد حملات 11 سپتامبر نوشته شده است که آمریکا را وارد یک دهه جنگ کرد. اما این آمریکای فعلی بسیار متفاوت است. من خطاب به بسیاری از منتقدان و دشمنان آمریکا چه در آمریکا و چه در دیگر نقاط جهان تنها می‌گویم که اگر شما جهان سابق را که در آن آمریکا مرتبا مداخله می‌کرد دوست نداشتید، اکنون ببینید آیا این جهان جدید که در آن آمریکا مداخله نمی‌کند را دوست دارید یا خیر!»






September 14th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی